Συνήθως, στον δημόσιο διάλογο ακούμε για την δύναμη της ψήφου μας. Και με τη συνθηματική αυτή έκφραση εννοείται ότι ψηφίζοντας, θα έχουμε λόγο στη ζωή μας, θα συγκαθορίζουμε τις εξελίξεις και θα είμαστε, τουλάχιστον την ημέρα των εκλογών, οι δυνατοί. Δύο σημεία αξίζει να κατανοήσουμε για τη χρήση του συνθήματος περί της δύναμης της ψήφου μας.
Το πρώτο είναι ότι, αν το δούμε προσεχτικά, στην ουσία, ο τρόπος που χρησιμοποιείται το σύνθημα για την δύναμη της ψήφου μας, απλώς εμπεδώνει την αντίληψη των πολιτικών μας ότι δυνατοί, είμαστε μόνο την ημέρα των εκλογών. Διαλαλείται στη μέγιστη ένταση την προεκλογική περίοδο και παύει αυτόματα μετά τις εκλογές. Επικοινωνιακά, αξιοποιείται από το πολιτικό μας σύστημα ως μία περιστασιακή τόνωση της αυτοπεποίθησής μας, μας ενθαρρύνει να αισθανόμαστε ότι είμαστε υπολογίσιμοι πολίτες και όχι πολιτικοί υπολογισμοί.
Στην πραγματικότητα, λίγο ενδιαφέρει το πολιτικό μας σύστημα να είμαστε ενεργοί και δυνατοί πολίτες τα υπόλοιπα 4 ή 5 χρόνια μέχρι τις επόμενες εκλογές. Καλύτερα να μην γνωρίζουμε πολλά, συνθλιβόμενοι κάτω από καθημερινές υποχρεώσεις, να μην προλαβαίνουμε να τα μάθουμε, και ακόμη καλύτερα, να μην μπορούμε ακριβώς να κατανοήσουμε όσα τελικά μαθαίνουμε. Καλύτερα, τις υπόλοιπες ημέρες που δεν έχουμε τη δύναμη της ψήφου να μην έχουμε ούτε τη δύναμη της γνώσης. Η ψήφος θα μπορεί έτσι, όταν έρθει η ώρα της, να χειραγωγείται ευκολότερα…
Το δεύτερο είναι ότι το δικαίωμα της ψήφου, δεν είναι πάντοτε η έκφραση της δύναμής μας. Η δύναμή μας αυτή έχει με πολλούς παράγοντες σχετικοποιηθεί : χειραγωγούμενη ενημέρωση, ελλιπής εκπαίδευση πολιτικής αγωγής, καλλιέργεια των πελατειακών εξαρτήσεων, εμπόριο παροχολογικής ελπίδας, εξουθένωση της πολιτικής συνείδησης. Είναι, όμως, σίγουρο, ότι το δικαίωμα της ψήφου μας είναι η ευκαιρία μας να φανούμε δυνατοί.
Και δυνατός, στην εκλογική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών της 25 Μαΐου στην Ελλάδα, σημαίνει ικανός να ελπίσει. Αυτή είναι η δύναμη που μας έχει αποστερήσει η νοσηρή επί δεκαετίες λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Η ικανότητα να διανοηθούμε, να ελπίσουμε και να πιστέψουμε ότι πέρα από τις εξαρτήσεις, τις κομματικές συμφωνίες, τις αφανείς συναλλαγές, την πολιτική ιδιοτέλεια και την γενικευμένη παρακμή της πολιτικής μας συνείδησης, μπορεί να υπάρξει η υπεύθυνη πολιτική στάση εκείνων που μπορούν να σκέπτονται και να πράττουν χωρίς να εξαρτώνται, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για έργα που μεγιστοποιούν την κοινωνική ωφέλεια, που αναγνωρίζουν ότι μόνο η ειλικρινής συνεργασία παράγει αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Η δύναμή μας είναι η πίστη μας ότι υπάρχει και αυτή η άξια, η ικανή, η ελεύθερη Ελλάδα και η ελπίδα μας ότι αυτή η Ελλάδα μπορεί να ανορθώσει την αυτοεκτίμησή μας, να αναδομήσει με έργα την αξιοπρεπή παρουσία μας στην υπόλοιπη Ευρώπη, να αξιοποιήσει και να επηρεάσει τις Ευρωπαϊκές Πολιτικές .
Αυτή τη φορά, ας μην αφήσουμε το πολιτικό κατεστημένο να ορίσει τη δύναμη της ψήφου μας. Ας το κάνουμε να μιλήσει για την ψήφο των δυνατών.
Ζωή Αποστολοπούλου
Το πρώτο είναι ότι, αν το δούμε προσεχτικά, στην ουσία, ο τρόπος που χρησιμοποιείται το σύνθημα για την δύναμη της ψήφου μας, απλώς εμπεδώνει την αντίληψη των πολιτικών μας ότι δυνατοί, είμαστε μόνο την ημέρα των εκλογών. Διαλαλείται στη μέγιστη ένταση την προεκλογική περίοδο και παύει αυτόματα μετά τις εκλογές. Επικοινωνιακά, αξιοποιείται από το πολιτικό μας σύστημα ως μία περιστασιακή τόνωση της αυτοπεποίθησής μας, μας ενθαρρύνει να αισθανόμαστε ότι είμαστε υπολογίσιμοι πολίτες και όχι πολιτικοί υπολογισμοί.
Στην πραγματικότητα, λίγο ενδιαφέρει το πολιτικό μας σύστημα να είμαστε ενεργοί και δυνατοί πολίτες τα υπόλοιπα 4 ή 5 χρόνια μέχρι τις επόμενες εκλογές. Καλύτερα να μην γνωρίζουμε πολλά, συνθλιβόμενοι κάτω από καθημερινές υποχρεώσεις, να μην προλαβαίνουμε να τα μάθουμε, και ακόμη καλύτερα, να μην μπορούμε ακριβώς να κατανοήσουμε όσα τελικά μαθαίνουμε. Καλύτερα, τις υπόλοιπες ημέρες που δεν έχουμε τη δύναμη της ψήφου να μην έχουμε ούτε τη δύναμη της γνώσης. Η ψήφος θα μπορεί έτσι, όταν έρθει η ώρα της, να χειραγωγείται ευκολότερα…
Το δεύτερο είναι ότι το δικαίωμα της ψήφου, δεν είναι πάντοτε η έκφραση της δύναμής μας. Η δύναμή μας αυτή έχει με πολλούς παράγοντες σχετικοποιηθεί : χειραγωγούμενη ενημέρωση, ελλιπής εκπαίδευση πολιτικής αγωγής, καλλιέργεια των πελατειακών εξαρτήσεων, εμπόριο παροχολογικής ελπίδας, εξουθένωση της πολιτικής συνείδησης. Είναι, όμως, σίγουρο, ότι το δικαίωμα της ψήφου μας είναι η ευκαιρία μας να φανούμε δυνατοί.
Και δυνατός, στην εκλογική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών της 25 Μαΐου στην Ελλάδα, σημαίνει ικανός να ελπίσει. Αυτή είναι η δύναμη που μας έχει αποστερήσει η νοσηρή επί δεκαετίες λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Η ικανότητα να διανοηθούμε, να ελπίσουμε και να πιστέψουμε ότι πέρα από τις εξαρτήσεις, τις κομματικές συμφωνίες, τις αφανείς συναλλαγές, την πολιτική ιδιοτέλεια και την γενικευμένη παρακμή της πολιτικής μας συνείδησης, μπορεί να υπάρξει η υπεύθυνη πολιτική στάση εκείνων που μπορούν να σκέπτονται και να πράττουν χωρίς να εξαρτώνται, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για έργα που μεγιστοποιούν την κοινωνική ωφέλεια, που αναγνωρίζουν ότι μόνο η ειλικρινής συνεργασία παράγει αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Η δύναμή μας είναι η πίστη μας ότι υπάρχει και αυτή η άξια, η ικανή, η ελεύθερη Ελλάδα και η ελπίδα μας ότι αυτή η Ελλάδα μπορεί να ανορθώσει την αυτοεκτίμησή μας, να αναδομήσει με έργα την αξιοπρεπή παρουσία μας στην υπόλοιπη Ευρώπη, να αξιοποιήσει και να επηρεάσει τις Ευρωπαϊκές Πολιτικές .
Αυτή τη φορά, ας μην αφήσουμε το πολιτικό κατεστημένο να ορίσει τη δύναμη της ψήφου μας. Ας το κάνουμε να μιλήσει για την ψήφο των δυνατών.
Ζωή Αποστολοπούλου
RSS Feed